ฝึกฝนเดินลำพังถ้าหากไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Beer625]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากมายเพียงแค่นั้น

ราวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากมายแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมควรรู้ถนอม เพราะว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นของที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกห่อเ.่ยวแม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแต่ว่าเมื่อร้องจนกระทั่งสมใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความสัมพันธ์ไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องศึกษาที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักแค่ไหนเนื่องจากว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นชรา จึงอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีผู้ใดกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าใครคนหนึ่งไร้คุณค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็จะต้องฝึกฝนปลดปล่อย

ฝึกวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

จงทำความเข้าใจที่จะยกย่องคนที่ความสามารถ แล้วก็ถ้าเกิดคุณมีความรู้สึกว่าตนเองสู้คนอื่นเขามิได้อย่ า

ได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนเดินดินเสมือนผู้อื่นธรรมดา

บิดามารดาคือคนที่รักแล้วก็หวังดีต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ว่าไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เพราะว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอากรรมวิธีการเก่าๆมาจัดการกับปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า มัวแต่รำพัน อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นมิได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

ปลายทาง อย่ า ให้ผู้ใดคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง